Nic van Bruggen (1938-1991) cultiveerde het romantisch kunstenaarschap. Na een experimentele fase koos hij voor een écriture artiste waarin liefde en vergankelijkheid centrale motieven zijn. Gefascineerd door de jazz en de beeldende kunst heeft de dandy-dichter een kunstzinnig en eigengereid idioom ontwikkeld. De taal van de estheet Van Bruggen evolueerde geleidelijk aan in de richting van een maniëristische en op vormschoonheid gerichte woordkunst. Sensualisme en existentiële bekommernis maken intrinsiek deel uit van het beeldrijke werk van deze taalvirtuoos.
 
De dichter debuteerde in 1962 met een kogel. De volgende jaren verschenen de bundels jardin des modes, rameau in maart, een kreet van hoog allooi, Een benauwde levenslijn en Ademloos seizoen. De editie presenteert het gebundelde dichtwerk uit het eerste decennium van Van Bruggens schrijverschap (1962-
1974).
 
De editie maakt deel uit van de reeks Experimentele literatuur in Vlaanderen. Deze reeks wil het werk van Vlaamse auteurs na de Tweede Wereldoorlog en in het bijzonder de literaire productie in de jaren vijftig en zestig opnieuw onder de aandacht brengen. De klemtoon ligt op schrijvers die tot de groepen rond Tijd en Mens, De Tafelronde, gardsivik en andere avant-gardeperiodieken in die periode worden gerekend. Na uitgaven met werk van Albert Bontridder, Paul de Vree, Gust Gils, Marcel van Maele, Paul Snoek, Paul Snoek & Hugues C. Pernath, Remy C. van de Kerckhove en Marcel Wauters is de editie Nic van Bruggen het tiende deel.